బతుకు ప్రయాణాన్ని ఆస్వాదించాల్సిందే!

చిన్నప్పుడు నేను చాలా అల్లరి చేసేవాడిని. స్కూల్‌ ఎగ్గొట్టేవాడిని. అందరూ నాలా ఉండాలని కాదు కానీ… హద్దులు దాటే క్రమశిక్షణ వల్ల నష్టమే ఎక్కువని నా నమ్మకం. పిల్లలకు కావాల్సిన స్వేచ్ఛను ఇస్తూనే వాళ్ల తీరును గమనిస్తూ… అవసరం అయినప్పుడు తగిన సలహా ఇస్తే తప్పకుండా వింటారు! మా అమ్మానాన్నలు నాతో అలాగే ఉండేవాళ్లు. చాలామంది నా నవ్వును ఇష్టపడతారు. అది కూడా అమ్మ సలహానే! నా చిన్నప్పుడు చాలా ముభావంగా కనిపించేవాడిని. కానీ అమ్మ మాత్రం ఎప్పుడూ నవ్వుతూ ఉండమని గుర్తుచేస్తుండేది!

తేజ పుణ్యమా అని!

ఇప్పుడు మీడియాలో కనిపించడం చాలా తేలిక. యూట్యూబ్ లాంటి మాధ్యమాలు చాలా అందుబాటులోకి వచ్చేశాయి. కానీ ఒకప్పటి పరిస్థితి ఇలా ఉండేది కాదు. పెట్టుబడి పెడితేనో, సినీ నేపథ్యం ఉంటేనో కానీ సినిమాల్లో పెద్ద పాత్రలకి అవకాశం వచ్చేది కాదు. కానీ తేజగారి వల్ల అదంతా మారిపోయింది. ఆయన, ఎప్పటికప్పుడు కొత్తవాళ్లకి అవకాశం ఇచ్చేవారు. అలా నేనూ సినిమాల్లోకి అడుగుపెట్టగలిగాను. నేను సినిమాల్లో నటించే సమయానికి నా వయసు 17 ఏళ్లే! గెలుపు, ఓటములను ఒకేలా తీసుకోగలిగే పరిపక్వత ఆ వయసులో ఉండదు. కానీ అలాంటి వయసులోనే స్వతంత్రంగా నిలబడాల్సి రావడం, నన్ను నేను నిరూపించుకోవాల్సి రావడం అంత తేలిక కాదు! కానీ ఆ అనుభవాలు చాలా నేర్పాయి. సురక్షితమైన వాతావరణంలో ఎదగడం కంటే… ఇలా పడుతూలేస్తూ ఎదిగే తీరు మన ఆలోచన తీరును ప్రభావితం చేసి తీరుతుంది. ఈరోజు ఎలాంటి కష్టాన్నయినా ఎదుర్కొగలుగుతున్నాం అంటే దానికి కారణం నాటి ఒడిదుడుకుల అనుభవాలే!

ఇదీ నా పాలసీ!

చాలామంది మేం జీవితాన్ని ఇలా గడుపుతాం, అలా భావిస్తాం అని చెబుతూ ఉంటారు. నిజానికి జీవితం అంటే ఒకటే కాదు. మన కుటుంబం, కెరీర్‌, ప్రేమ, చదువు… ఇలా ప్రతి కోణం గురించీ మనదైన దృక్పథం ఉండాలి. చదువు విషయంలో సీరియస్‌ గా ఉండాలి. స్నేహితుల మధ్య గొడవలను సరదాగా తీసుకోవాలి! జీవితం అన్నాక రకరకాల సమస్యలు వస్తాయి. మనకి వచ్చిన సమస్య తాత్కాలికమా, శాశ్వతమా, ప్రాణాల మీద తెచ్చేదా, ఇతరుల వల్ల కలిగిందా… అన్న విషయాన్ని గుర్తించినప్పుడు మరింత దృఢంగా దాన్ని ఎదుర్కోగలుగుతాం. అసలు ఆ మాటకు వస్తే… ఒకానొక సమయంలో మన జీవితాలని కుదిపేసిన సమస్య… కొన్నాళ్లకి చాలా చిన్నదిగా కూడా కనిపించవచ్చు! కాబట్టి సమస్య వచ్చినప్పుడు కంగారుపడిపోకుండా, దాని గురించి ఓ స్పష్టత తెచ్చుకోవడం అవసరం. అప్పుడు పరిష్కారం తేలికైపోతుంది.

ప్రయోగమే జీవితం!

నేను ఎప్పుడూ ప్రయోగాలకు వెనకాడేవాడిని కాదు! ఉదాహరణకు ఆర్య2 లో అల్లు అర్జున్‌ పక్కన చేయాల్సి వచ్చినప్పుడు, తను నాకంటే పెద్ద స్టార్ కదా, తన ముందు తేలిపోతానేమో అని భయపడలేదు. దాన్ని ఒక పాత్రగానే చూశాను. అలాగే టీవీల వైపు సినిమా నటులు వెళ్లడం అంటే వాళ్ల కెరీర్‌ చివరి దశకు రావడం అనుకునే రోజుల్లో, నేను టివి రియాలిటీ షో చేశాను. ఒటిటిలోకి ప్రవేశించిన తొలి తెలుగు హీరోని కూడా నేనే! మనం ఏదన్నా ఒక రిస్క్‌ తీసుకుంటున్నప్పుడు చుట్టుపక్కల వాళ్లు ఎన్నో చెబుతారు. వాళ్లదేముంది చెబుతారు, వెళ్లిపోతారు. కానీ మనకి ఏం కావాలో, అది చేయాలనే స్పష్టత ఉండాలి. మనకి తెలియని విషయం అయితే, మనమే అందులో అనుభవజ్ఞుడిని అడుగుతాం! కానీ మీ జీవితానికి సంబంధించిన విషయాల్లో మీరే కదా ఎక్స్‌ పర్ట్‌. కావాలంటే ఫలానా విషయంలో మీ అభిప్రాయం ఏమిటి అని అడగవచ్చు… అది కూడా ఎవరు పడితే వారిని కాదు. నీ శ్రేయోభిలాషుల నుంచే!

ఔదార్యం ఉండాలి!

సాటి మనిషి కష్టాన్ని చూసి స్పందించగల మనసు ఉండాలి. మనకు ప్రతిఫలం లేకపోయినా పక్కనవారికి సాయపడే ప్రయత్నం చేయడమే నిజమైన మానవత్వం అని నా ఉద్దేశం. అందుకే చెన్నై వరదలు లాంటి సందర్భాల్లో నా వంతుగా ఎంతో కొంత సాయం చేసే ప్రయత్నం చేశాను. నిజానికి ఇదేమంత కష్టం కాదు. చాలాసార్లు సమస్యకి స్పందించి ఏదో ఒకటి చేస్తే బాగుండు అని చుట్టుపక్కల వ్యక్తులను కదిపే ప్రయత్నం చేస్తే చాలు… ఆ ఒక్క అడుగే ఎంతో ప్రభావం చూపిస్తుంది. భవిష్యత్తులో ఇలా సాయపడాలి, ఇలా చేయూత ఇవ్వాలి అని అనుకోలేదు… కానీ అవసరం అయినప్పుడు నేనుంటానని మాత్రం మాట ఇవ్వగలను.

జీవితాన్ని ఆస్వాదించాలి!

జీవితాన్ని, దృక్పధాన్ని ఎప్పటికప్పుడు మెరుగుపరుచుకుంటూ ఉండటం తప్పేమీ కాదు. అది అవసరం కూడా! అలాగని మనం ఇంకా బాగా ఉండాల్సింది, ఇంకా సాధించాల్సింది అని పశ్చాత్తాపపడుతూ కూర్చుంటే కనుక… ఉన్న జీవితాన్ని వ్యర్థం చేసుకున్నట్టే! ప్రతి క్షణం, ప్రతి సందర్భంలోనూ… అత్యుత్తమ ఫలితాలు సాధించడం అంబానీ వల్ల కూడా కాదు. ఆ మాటకు వస్తే… మనమేమీ ఈ లోకంలో అన్నీ సాధించేసేయడానికే రాలేదు. విజయం జీవితంలో ఓ భాగం మాత్రమే. దాని కోసం నీ మిగతా జీవితం… కుటుంబం, ప్రయాణాలు, స్నేహితులు, వినోదం… వీటంన్నింటినీ వదులుకుంటే ఎలా! బతుకు ప్రయాణాన్ని ఆస్వాదించాల్సిందే.

ప్రపంచాన్ని మనకోసం సిద్ధం చేయాలి!

సినిమాల్లో నాకు తగిన పాత్ర ఉంటే తప్పకుండా, అది నన్ను వెతుక్కుంటూ వస్తుందనే నమ్మకం ఉండేది. అంతేకానీ, ఒకరి దగ్గరకు వెళ్లి నా అంతట నేను వేషం అడగితే… వాళ్ల దృష్టిలో లోకవ అయిపోతానని నా ఆలోచన. కానీ ఓ రోజు నాన్న నాకు ఇచ్చిన సలహా ఎప్పటికీ మర్చిపోలేను. ‘నువ్వు వెళ్లి అడగాల్సిన పని లేదు. కానీ అవకాశాలు నీ దగ్గరకి వచ్చేందుకు నీలో సన్నద్ధత ఉండాలి కదా! ఒక నటుడిగా నిరూపించుకోవడానికి శారీరికంగా, కెరీర్‌ పరంగా నిన్ను నువ్వు తీర్చిదిద్దుకుంటూ ఉండాలి. అప్పుడు లోకం నీ ప్రయత్నాన్ని గుర్తించి, నీ దగ్గరకు వస్తుంది’ అన్న తన మాటలు నన్ను చాలా ప్రభావితం చేశాయి. ఇది ఒక్క సినిమాలకే కాదు, ఏ కెరీర్‌ కైనా వర్తిస్తుంది. అవకాశాలను అందుకునేందుకు మన వంతుగా నిరంతరం సన్నద్ధతతో ఉండాలి! All The Best.

కష్టాల కొలిమి నుంచి ఒలంపిక్‌ విజేతగా

చాలాసార్లు అలాగే జరుగుతుంది. ఒక లక్ష్యం అనుకున్నాక… పరిస్థితుల్నీ మనకి పరీక్ష పెట్టేందుకు సిద్ధమైపోతాయి. పర్సు ఖాళీ అవుతుంది, కుటుంబ కష్టాలు పలకరిస్తాయి, అనారోగ్యం వెన్నాడుతుంది. వాటికి జంకి వెనకడుగు వేస్తే జీవితం బాగానే ఉంటుందేమో. కానీ దానికి విలువ ఇచ్చే విజయం మాత్రం చేజారిపోతుంది. సవాళ్లను కూడా ప్రయాణంలో భాగంగా అంగీకరించినప్పుడే… ప్రపంచం తల తిప్పుకొని చూసే సాధన మన సొంతమవుతుంది. అందుకు సాక్ష్యమే ఈ లవ్లీనా బోర్గోహైన్‌ కథ!

అది అసోంలోని గోలాఘట్‌ అనే జిల్లా. 1997లో గాంధీ పుట్టిన అక్టోబర్‌ 2 న జన్మించింది లవ్లీనా. అప్పటికే తనకి ఇద్దరు అక్కలు ఉన్నారు. ‘మళ్లీ ఆడపిల్ల పుట్టింది’ అనగానే కొందరి నవ్వు మాయమవుతుంది. మరికొందరి నోళ్లకి పనిపడుతుంది. సుతిమెత్తని పరామర్శలతోనే సూటిపోటి మాటలు మొదలవుతాయి. బహుశా ఆమె తండ్రి టికెన్‌ బోర్గోహైన్‌ కూడా ఇవన్నీ విని ఉంటాడు. కానీ తను పట్టించుకునే రకం కాదు. పైగా పిల్లలు కిక్‌ బాక్సింగ్‌ ఇష్టపడుతున్నారని తెలిసి వారికి అండగా నిలిచాడు.

లవ్లీనా తండ్రికి ఓ చిన్న వ్యాపారం ఉండేది. కానీ అంత లాభసాటిగా ఉండేది కాదంట. దాంతో కుటుంబాన్ని పోషించడం కష్టంగానే ఉండేది. అయినా సరే, తన కూతుళ్ల శిక్షణను ప్రోత్సహించేవాడు. ఆయన ఆశించినట్టుగానే పెద్ద కూతుళ్లు ఇద్దరూ జాతీయ స్థాయికి చేరుకున్నారు. కానీ అక్కడితో ఆగిపోయారు. చిన్న కూతురు లవ్లీనా అలా కాదు! కిక్‌ బాక్సింగ్‌ కంటే సాధారణ బాక్సింగులో నిలదొక్కుకునే అవకాశం ఎక్కువ అని గ్రహించింది. పంథా మార్చుకుని అడుగు ముందుకు వేసింది. క్రీడా సమాఖ్యల దృష్టిలో పడటంతో మెరుగైన శిక్షణ లభించింది. కానీ అక్కడితో కథ పూర్తవలేదు. కష్టాలే మొదలయ్యాయి.

లవ్లీనాకు శిక్షణ ఇచ్చినా, దాన్ని నిలబెట్టుకుని విజయాలు సాధిస్తున్నా… అధికారులకు కాస్త చిన్నచూపే ఉండేది. 2018 కామన్‌ వెల్త్‌ క్రీడల్లో పాల్గొనేందుకు తనను ఎంపిక చేసినా, ఆ విషయాన్ని కూడా ఆమెకు తెలియచేయలేదు. స్థానిక మీడియా ద్వారానే తన ఎంపిక గురించి తెలుసుకుంది లవ్లీనా! తన అనూహ్య విజయాలతో ఒలంపిక్స్ లో పాల్గొనే అర్హత వచ్చింది. అందుకు మెరుగైన శిక్షణ కోసం యూరప్‌ కు వెళ్లే అవకాశం వచ్చింది. దురదృష్టం! విమానం ఎక్కే ముందు కొవిడ్‌ పాజిటివ్‌ అని తేలి… ఆసుపత్రిలో చేరాల్సి వచ్చింది. ప్రస్తుతం లవ్లీనా తల్లి కూడా తీవ్ర అనారోగ్యంతో బాధపడుతోంది.

ఎన్నో సమస్యల మధ్య లవ్లీనా టోక్యో ఒలంపిక్స్‌ లోకి అడుగుపెట్టింది. తన మీద ఎవ్వరికీ అంచనాలు లేవు. కానీ ఆరంభం నుంచే అదరగొట్టింది. రెండుసార్లు ప్రపంచ ఛాంపియన్‌ షిప్‌ గెలుచుకున్న చైనా బాక్సరును మట్టికరిపించి సెమీస్‌ లోకి అడుగుపెట్టింది. ఇప్పుడిక మెడల్‌ గ్యారెంటీ! కాంస్య వచ్చినా చాలు అని జనం అనుకుంటున్నారు. కానీ తన గురి స్వర్ణం పైనే ఉంది.

జీవితంలో ప్రతి కష్టాన్నీ బాక్సింగ్‌ రింగులో ప్రత్యర్థిగా భావించి, పంచ్‌ అదరగొట్టిన లవ్లీ దృక్పధానికి సెల్యూట్‌!

#lovlinaborgohain #lovlinaolympics #lovlinaboxing #olympics2021 #olympicsindia #olympicsboxing #talradio #touchalife #inspiration #motivation

ఎడమ చేతి వాటం ఉంటే!

మన గుండె కూడా ఎడమవైపే ఉంటుంది కాబట్టి ఎడమచేతి అలవాటు ఉన్నవాళ్లు కాస్త ప్రత్యేకమే అనే మాట ‘మహానటి సావిత్రి’ సినిమాలో వినిపిస్తుంది. సావిత్రే కాదు… గాంధీ, టెండుల్కర్ లాంటి ప్రముఖులెందరో లెఫ్ట్ హాండర్సే! కానీ వాళ్ల పట్ల ప్రపంచం ఎంత క్రూరంగా ఉంటుందో ఎప్పుడన్నా ఆలోచించారా! ప్రపంచం ఏమిటీ.. క్రూరంగా ప్రవర్తించడం ఏమిటీ అనుకుంటున్నారా! అయితే ఓసారి ఇది చదవండి…

మనిషి నాగరికత అంతా కుడిచేతి వాటానికే అనుగుణంగా కనిపిస్తుంది. కారు స్టీరింగ్‌ దగ్గర నుంచీ కత్తెర దాకా ప్రపంచం అంతా వారికే అనుకూలంగా ఉంటుంది. వాటి వల్ల ఎడమచేతి వాటం ఉన్నవారు తీవ్రమైన ప్రమాదాలు ఎదుర్కొనే సందర్భాలు లక్షల్లో ఉన్నాయి.

ఎడమచేతి వాటం ఉన్నవారిని శుభ్రత లేనివాళ్లుగా భావిస్తుంటారు. ఒకప్పుడు వాళ్లని మంత్రగాళ్లుగా, సైతాను శిష్యులుగా కూడా అనుమానించేవారట. ఇంగ్లీషులో sinister అనే పదం ఉంది. దుర్మార్గపు ఆలోచనలు ఉన్న మనిషి అని ఈ పదానికి అర్థం. అసలు ఈ పదమే sinistra అనే లాటిన్ పదం నుంచి వచ్చింది. అంటే ఎడమచేయి అని అర్థం! దీనిబట్టి జనం ఎడమచేతి వాటం ఉన్నవాళ్లని ఎలా అపార్థం చేసుకునేవారో గ్రహించవచ్చు.

ఇంతకీ ఈ ఎడమచేతి వాటానికి కారణం ఏమిటి? అన్న అనుమానం మాత్రం చాలారోజుల నుంచి శాస్త్రవేత్తలను వేధిస్తోంది. PCSK6 అనే జన్యువులో మార్పు కారణంగానే కొందరు ఎడమచేతి వాటంతో పుడతారని ఈమధ్యే శాస్త్రవేత్తలు తేల్చారు.

ఒకప్పుడు ఎడమచేతి వాటం వాళ్లు కుడిచేతి అలవాటు ఉన్నవారితో సరిసమానంగా ఉండేవారట. కానీ అందరూ కలిసికట్టుగా పనిచేయడానికి ఇబ్బందిగా ఉంటోందని… ఎడమచేతివాటాన్ని నిరుత్సాహపరుస్తూ వచ్చింది సమాజం. దాంతో క్రమంగా ఎడమచేతి వాటం వాటా తగ్గిపోయింది. ఈలోగా భాషకి లిపి కూడా మొదలైంది. అది కూడా కుడిచేతికే అనుకూలంగా ఉండటంతో… కుడిచేతివారిదే పైచేయిగా మారిపోయింది.

ఎడమ చేతివాటం వల్ల కొన్ని లాభాలూ లేకపోలేదు. ఉదాహరణకు క్రికెట్, బేస్బాల్ లాంటి ఆటల్లో ఎడమచేతి ఆటని అంచనా వేయడం కష్టం అయిపోతుంది. ఇక ఎంతవరకు నిజమో కానీ పైగా ఎడమచేతి వాటం ఉన్నవారు ఇతరులకంటే తెలివిగా ఉంటారనీ, వీరిలో సృజన ఎక్కువగా ఉంటుందని కూడా ఓ నమ్మకం. కాబట్టి ఎడమచేతి వాటం ఉన్నవారిని తక్కువగా చూడవద్దనీ… ఒకవేళ ఇంట్లో పిల్లలు ఎడమచేతి వాటం చూపిస్తుంటే వారిని అలవాటు మార్చుకునేందుకు బలవంత పెట్టవద్దనీ సూచిస్తున్నారు నిపుణులు.

#lefthand #leftnandedness #talradio #touchalife #talfb

స్వీపర్‌ నుంచి డిప్యూటీ కలెక్టరు వరకు

జీవితం మనకి ఏం ఇస్తుందా అని చాలామంది ఎదురుచూస్తూ ఉంటారు. ఆ ఎదురుచూపుల్లోనే విలువైన కాలం గడిచిపోతుంది. చూస్తూచూస్తుండగానే వయసు చేజారిపోతుంది. అందుకే కొంతమంది జీవితం నుంచి తమకేమి కావాలో నిశ్చయించుకుంటారు. దాన్ని సాధించాకే ఊపిరి పీల్చుకుంటారు. అందుకు ఉదాహరణే- ఆశ కందర.

రాజస్థానుకు చెందిన ఆశ కందరది చాలా వెనుకబడిన వర్గం. పదో తరగతి చదివించడమే ఎక్కువ అనుకునే కుటుంబ నేపధ్యం. తనకి పదిహేడేళ్లు నిండగానే పెళ్లి చేసేశారు. ఆ పెళ్లితో తన జీవితంలోకి అడుగుపెట్టినవాడు, తన మనసుకు మాత్రం ఆమడ దూరంలోనే ఉండిపోయాడు. రోజులు గడుస్తున్నా, ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టినా… వాళ్ల దాంపత్యం గాడిన పడలేదు. కొన్నాళ్లకి అతను, ఆశ కందరని విడిచి వెళ్లిపోయాడు.

ఆశ జీవితం ఒక్కసారిగా పెనుతుఫానులోకి వచ్చి పడింది. ఇల్లు గడవాలి, ఇద్దరు పిల్లల్ని చదివించుకోవాలి. అందుకు ఎవ్వరి నుంచి కూడా ఆసరా దక్కలేదు. మంచి ఉద్యోగం వస్తుందేమో అని డిగ్రీ చదివినా సరైన ఉపాధి దొరకలేదు. వెళ్లిన ప్రతిచోటా అవమానాలు. ‘నువ్వు ఏమన్నా కలెక్టరువా?’ అని హేళన చేసే మాటలు. ఆ మాటలే తనలో కసిని పెంచాయి. ఎలాగైనా కలెక్టరు అవుదామనుకుంది. కానీ అప్పటికే తన వయసు దాటిపోయింది.

అవకాశం లేదని బాధపడలేదు ఆశ. ఎంత దుర్భేద్యమైన కోటనైనా బద్దలుకొట్టే మార్గం ఉంటుందని తనకు తెలుసు. అలా వెతుకుతూ ఉండగా Rajasthan Administrative Service గురించి తెలిసింది. అందులో మంచి మార్కులు సాధిస్తే డిప్యూటీ కలెక్టరు అయ్యే అవకాశం ఉంది. మూడేళ్ల క్రితం ఆ పరీక్ష రాసింది. చాలా తక్కువ మార్కులే వచ్చాయి. వీధులు ఊడ్చే ఉద్యోగం దక్కింది. దాన్ని ఓటమిగా భావించలేదు ఆశ. తన మార్గంలో తొలి అడుగనుకుని ముందుకే నడిచింది.

ఎనిమిది గంటలపాటు జోధ్‌ పూర్‌ నగరంలో వీధులు ఊడిస్తే తనకి 12 వేల రూపాయలు వచ్చేవి. ‘పని చిన్నదా పెద్దదా అని నేను చూసుకోలేదు. మన వ్యక్తిత్వమే ముఖ్యమని నాకు తెలుసు. అందుకే ఎవరి మాటలనీ నేను పట్టించుకోలేదు’ అంటారు ఆశ. పొద్దంతా వీధులు ఊడుస్తూనే, మరుసటి ఏడాది పరీక్షల కోసం చదువుకునేది.

మూడేళ్లు తిరిగేసరికి… తన కష్టం ఫలించింది. స్వీపర్‌ గా ఉద్యోగం పొందిన అదే పరీక్షలు మళ్లీ రాసి, డిప్యూటీ కలెక్టరుగా ఎంపికయ్యింది. ‘మనల్ని మనం ఎప్పుడూ తక్కువ అంచనా వేసుకోకూడదు. మన మీద మనకే నమ్మకం, గౌరవం లేకపోతే జీవితంలో ఏదీ దక్కదు’ అంటారు ఆశ. ఆ మాటలు అక్షరసత్యం అనడానికి తన జీవితమే సాక్ష్యం! అన్నట్టు తను కొన్నాళ్లపాటు డిప్యూటీ కలెక్టరుగా పనిచేస్తూ కలెక్టరు అయ్యే అవకాశం ఉంది.

నిరంతరం ఇలాంటి సానుకూలమైన కథనాలు వినేందుకు TAL Radio వినండి. మా యాప్‌ డౌన్లోడ్‌ చేసుకునేందుకు https://linktr.ee/talraido క్లిక్‌ చేయండి.

#motivation #inspiration #hope #fight #lifestruggle #ahsakandara #touchalife #talradio

అంతరిక్షంలోకి అడుగుపెడుతున్న తెలుగమ్మాయి!

అంతరిక్షం… మనిషికి ఊహ తెలిసినప్పటి నుంచీ ఊరిస్తూనే ఉంది. అందుకే మనిషి అంతరిక్షంలోకి వెళ్లిన తొలిక్షణం నాగరికతకి మేలి మలుపుగా మారింది. తను చంద్రుడి మీద వేసిన తొలి అడుగు… మానవాళికి అతి పెద్ద విజయంగా నిలిచింది.

ఇవన్నీ వార్తల్లో వింటూ తృప్తిపడిపోలేదు భారతీయులు. ఆర్థిక పరిమితులు, అరకొర మౌలిక వసతుల మధ్య కూడా తామేమిటో నిరూపించుకున్నారు. ఆర్యభట్ట వారసులం అనిపించుకున్నారు. రాకెట్లను, ఉపగ్రహాలను రూపొందించడమే కాదు అంతరిక్షంలోకి తాము కూడా అడుగుపెట్టారు. రాకేష్‌ శర్మ, సునీతా విలియమ్స్‌, కల్పనా చావ్లా… ఈ జాబితా ఇక్కడితో నిలిచిపోయే ప్రశ్నే లేదు. ఈసారి వంతు మన తెలుగమ్మాయిది. అవును 34 ఏళ్ల శిరీష బండ్ల ఈరోజు అంతరిక్షంలోకి అడుగుపెట్టోతోంది.

గుంటూరులో పుట్టి అమెరికాలో స్థిరపడిన శిరీషకి మొదటి నుంచీ అంతరిక్షం అంటే చెప్పలేనంత ఆసక్తి. అందుకు అనుగుణంగానే చదువుకుంది. ఎప్పటికైనా నాసాలో చేరాలి అనుకుంది. కానీ కంటిచూపులో ఓ చిన్నలోపం అందుకు అడ్డుపడింది. అక్కడితో ఆఖరు అనుకోలేదు శిరీష. తన సంకల్పం బలంగా ఉంటే, మరో అవకాశమే తన దగ్గరకు నడుచుకుంటూ వస్తుందని తెలుసు. తన నమ్మకం నిజమైంది.

Virgin Galactic అనే ప్రతిష్టాత్మక అంతరిక్ష పరిశోధనా సంస్థ, శిరీషను తన సభ్యురాలిగా చేర్చుకుంది. అంతరిక్షంలో పరిశోధనలు చేసేందుకు తనను పంపేందుకు సిద్ధపడింది. అంతరిక్షంలో మొక్కలు ఎలా స్పందిస్తాయో పరిశీలించే ఓ క్లిష్టమైన పరిశోధన శిరీష చేయబోతోంది. ఒకప్పుడు శిరీషకు తలుపులు మూసేసిన నాసానే ఈ ప్రయోగానికి సాయపడటం విశేషం. అంత దూరానికి వెళ్తున్న తొలి తెలుగు అమ్మాయి కావడం మనందరికీ గర్వకారణం. ఇది మొదలు మాత్రమే!

#sirishabandla #talradi #touchalife #talstories #bandlasirisha

సమీర్‌… ఈ పేరును గుర్తుంచుకోండి!

ఇక నా వల్ల కాదు- ఇది నేను సాధించలేను- ఈ పని ఎవరో గొప్పవాళ్లు మాత్రమే చేయగలరు… లాంటి మాటలు దగ్గర చాలామంది ఆగిపోతూ ఉంటారు. వాటిని దాటుకుని ముందుకు వెళ్లినవాళ్లు తాము కూడా నమ్మలేని అద్భుతాలను సాధిస్తారు. 17 ఏళ్ల సమీర్‌ బెనర్జీ విషయంలో కూడా అదే జరిగింది. తను వింబుల్డన్‌ జూనియర్‌ గ్రాండ్‌ స్లామ్‌ టైటిల్‌ గెలుచుకున్నాను అని తెలియగానే ఒక్క క్షణం తనని తాను నమ్మలేకపోయాడు. ఆశ్చర్యంతో తల పట్టుకుని టెన్నిస్‌ కోర్టులో నిలబడిపోయాడు.

సమీర్‌ బెనర్జీ తండ్రిది అసోం, తల్లిది ఆంధ్రప్రదేశ్‌. 1980ల్లోనే వాళ్లు అమెరికాకి వెళ్లి అక్కడే స్థిరపడిపోయారు. సమీర్‌కు చిన్నప్పటి నుంచి టెన్నిస్‌ అంటే ఇష్టం. చేతిలో రాకెట్‌ ఉంటే తన పంచప్రాణాలు అరచేతిలోకి వచ్చినంత ఉద్వేగంగా ఉండేది. తన జీవితం టెన్నిస్‌ కోర్టు మీద పరుచుకున్నట్టే కనిపించేది. సమీర్‌ ఇష్టాన్ని గమనించిన తల్లిదండ్రులు, అతను టెన్సిస్‌ నేర్చుకోవడానికి కావల్సిన శిక్షణ ఇప్పించారు. ఆసక్తి ఉన్నవాడికి ఆ మాత్రం ప్రోత్సాహం ఉంటే చాలు కదా!

ఈ ఏడాది మొదట్లో సమీర్‌ ఫ్రెంచ్‌ ఓపెన్‌ లో అడుగుపెట్టే ప్రయత్నం చేశాడు. కానీ మొదటి రౌండులోనే నిష్క్రమించాల్సి వచ్చింది. కానీ కుంగిపోలేదు. తను కప్పు గెలవాలనో, ప్రైజ్‌ మనీ కోసమో టెన్నిస్‌ ఆడటం లేదు. ఆ ఆట తనకి ప్రాణం. అది ఆడటమే ఓ గెలుపు. అందుకే వింబుల్డన్‌ లో ప్రయత్నించాడు. ఎవరూ ఊహించని విధంగా గెలుపు సాధించాడు. రెండు straight sets తన ప్రత్యర్థి విక్టర్‌ లిలోవ్‌ ను ఓడించాడు. జూనియర్ వింబుల్డన్‌ గెలుచుకున్న నాలుగో భారతీయుడిగా చరిత్ర సృష్టించాడు.

‘సమీర్‌ బెనర్జీ! ఈ పేరును గుర్తుంచుకోండి. ఎందుకంటే భవిష్యత్తులో ఇతనే పురుషుల ఛాంపియన్‌ అవుతాడేమో!’ అంటూ వింబుల్డన్‌ తన అధికారిక ట్విట్టరులో ప్రకటించింది. గుర్తుంచుకోక పోయినా ఫర్వాలేదు. సమీర్‌ తన పని తను చేసుకుపోతుంటాడు. మరో సంచలనం సృష్టించి… తెలుసుకుని తీరాల్సిన వ్యక్తిగా నిలుస్తాడు.

#jrwimbledon #wimbledonjunior #samirbanerjee #touchalife #talradio

నవ్వుతూ చావును ఓడించిన నార్మన్ కజిన్స్

కష్టం ఓ అనుకోని అతిథిలాంటిది. అది చెప్పి రాదు. సమయం, సందర్భం చూసుకోదు. మన జీవితం సాఫీగా సాగిపోతోంది కదా అని జాలిపడదు. ఎందుకంటే దానికి విచక్షణ లేదు. కానీ మనిషికి ఉంది. అందుకనే కష్టం వచ్చినప్పుడు నిబ్బరంగా ఉండాలి. వీలైతే దాన్ని ఎదుగుదలకు మార్గంగా మార్చుకోవలి. ఎలా అంటారా. ఇలా!

1912లో న్యూజెర్సీలో పుట్టిన నార్మన్‌ కజిన్స్‌ అంచెలంచెలుగా ఎదిగినవాడు. ఓ పత్రికలో జర్నలిస్టుగా చేరి ఏకంగా మేనేజింగ్‌ ఎడిటర్‌ స్థాయికి చేరుకున్నాడు. ప్రముఖ జర్నలిస్టుగా, రచయితగా నార్మన్‌ పేరు ఆ రోజుల్లో మార్మోగిపోయింది. అలాంటి సమయంలో ఓ అనూహ్యమైన వార్త వినిపించింది.

నార్మన్‌ కు Ankylosing spondylitis అనే అరుదైన వ్యాధి సోకినట్టు తేలింది. అప్పట్లో దానికి చికిత్స లేదు. దాని నుంచి బతికి బయటపడటం అసాధ్యంగా ఉండేది. ‘ఇంకొద్ది రోజుల్లో నువ్వు చనిపోతావు. వెళ్లే లోపల పూర్తిచేసుకోవాల్సిన పనులు ఏమన్నా ఉంటే చూసుకో’మని’ చెప్పేశారు వైద్యులు. అప్పటికి నార్మన్‌ వయసు 49 ఏళ్లే!

నార్మన్‌ కి ఏం చేయాలో అర్థం కాలేదు. వ్యాధి కలిగిస్తున్న బాధ, దాంతో చావు తప్పదనే వ్యధ… రెండు తనని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసేశాయి. అలాంటి పరిస్థితిలో ఓ రోజు తనకి ఓ ఆలోచన వచ్చింది. అనారోగ్యంతో పాటు బాధ, భయం లాంటి ప్రతికూల భావనలు కలిసి వస్తున్నప్పుడు అందుకు విరుగుడుగా సంతోషంగా ఉండే ప్రయత్నం చేస్తే! అప్పుడు ఆరోగ్యం కూడా దానంతట అదే వస్తుందేమో కదా అనిపించింది. ఒకవేళ సంతోషంతో తన ఆరోగ్యం మెరుగుపడకపోయినా, చివరిరోజులు ప్రశాంతంగా ఉంటాను కదా అనుకున్నాడు.

వెంటనే నార్మన్‌ ఓ హోటల్‌ గది అద్దెకు తీసుకున్నాడు. అందులో ఓ సినిమా ప్రొజెక్టరు ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు. ఇక అప్పటి నుంచి ఒకటే పని. ఆ ప్రొజెక్టరులో కామెడీ సినిమాలు వేసుకుని నవ్వుతూ రోజులు గడపడం. మంచి పోషక విలువలు ఉన్న ఆహారం తీసుకోవడం. ఆశ్చర్యం! కొన్నాళ్లకి నార్మన్‌ వ్యాధి మాయమైపోయింది. కొద్ది రోజులే బతుకుతావని చెప్పిన లోకం ముందు మరో 26 ఏళ్లు హాయిగా నవ్వుతూ గడిపాడు. తన అనుభవాలతో ‘అనాటమీ ఆఫ్‌ యాన్‌ ఇల్‌ నెస్‌’ అనే సంచలనాత్మక పుస్తకం కూడా రాశాడు.

ఇదంతా నార్మన్‌ అదృష్టమో, అనుకోని పరిణామమో కాదని తర్వాత జరిగిన పరిశోధనలు తేల్చాయి. నవ్వడం వల్ల మనలోని సానుకూలమైన హార్మోన్లు మెరుగుపడతాయనీ, రోగనిరోధకశక్తిని పెంచే T కణాలు వృద్ధి చెందుతాయనీ… ఇలా ఎన్నో లాభాలు తేలాయి. మరెందుకాలస్యం… పరుగులు తీసే రోజువారీ జీవితానికి కాస్త నవ్వు జోడించి చూడండి. నవ్వితే పోయేదేముంది… కాస్త అనారోగ్యం, మరికాస్త నిరాశ, ఇంకొంత ఒత్తిడి. నవ్వండి బాస్‌!

#laugh #smile #normancousins #talradio #touchalife

పేదరికంలో పుట్టి వేలమంది ఆకలిని తీరుస్తున్నాడు

అడగందే అమ్మయినా పెట్టదు అని ఓ సామెత. అది ఏ కష్టమూ లేనప్పుడు. ఓ మనిషి ఆకలితో ఉన్నాడని గ్రహిస్తే చాలు… అమ్మే కాదు ఎవరైనా కడుపు నింపడానికి సిద్ధపడిపోతారు. ఆ మానవత్వమే ఈ కొవిడ్‌ సమయంలో ప్రపంచాన్ని ఆదుకుంది. అందుకు ఓ ఉదాహరణే అజర్‌ మక్సుసీ. ఇప్పటి వరకూ హైదరాబాద్‌ వాసులకు మాత్రమే తెలిసిన ఈ యువకుడి పేరు ఇప్పుడు ప్రపంచం మొత్తానికీ తెలిసింది. ఇంగ్లండ్‌ ప్రభుత్వం ఆయన సేవను గుర్తించి Commonwealth Points of Light award కు ఎంపికచేసింది.

అజర్‌ మక్సుసిది హైదరాబాదులోని ఓ సాధారణ కుటుంబం. కష్టాలతో పాటే పెరిగిన జీవితం తనది. నాలుగేళ్ల వయసు ఉన్నప్పుడే తండ్రి చనిపోయాడు. ఎలాగొలా చదువుకుని ఎదుగుదామనుకునే సమయంలో… పేదరికం కమ్మేసింది. కుటుంబానికి అండగా నిలబడటం కోసం పదేళ్ల వయసు నుంచే కూలి పనులు చేయాల్సి వచ్చింది. ప్లాస్టర్‌ వ్యాపారంతో ఎలాగొలా నిలదొక్కుకున్నాడు కానీ తను ఇంకా మధ్య తరగతి మనిషే! అలాంటి సమయంలో జరిగిన ఓ సంఘటన తన జీవితాన్ని మలుపు తప్పింది.

తొమ్మిదేళ్ల క్రితం అజర్ ఓ ఫ్లై ఓవర్‌ కింద ఉన్న మహిళను చూశాడు. తనకి రెండు కాళ్లూ లేవు. తనని తాను పోషించుకోలేక, ఆకలితో అల్లాడిపోతోంది. ఆమెని చూసిన అజర్‌ కి తన చిన్నప్పటి ఆకలి రోజులు గుర్తొచ్చాయి. వెంటనే తనకి ఆహారం అందించాడు. ఆ కాస్త అన్నమూ… తన జీవితాన్ని నిలపడం చూసి అదే తన సేవగా మార్చుకున్నాడు. అప్పటి నుంచీ ప్రతి రోజూ వందల మందికి ఆహారాన్ని అందిస్తున్నాడు.

‘Hunger has no religion’ అనే బ్యానర్‌ ఉన్న వాహనంలో ఆహారాన్ని నింపుకొని… రద్దీగా ఉండే ప్రదేశాల్లో పేదల ఆకలి తీర్చే ప్రయత్నం చేస్తుంటాడు అజర్‌. తనంతట తను ఎవరినీ ఈ పని కోసం డబ్బులు ఇవ్వమని అడిగింది లేదు. దాతలే ఎప్పటికప్పుడు ముందుకొస్తుంటారు. అన్నదానం కోసం సరిపడా డబ్బులు లేని రోజు అప్పు చేసో, షాపులో వస్తువులు అమ్ముకునో తన సేవని కనసాగించాడు. లాక్‌ డౌన్‌ సమయంలో తన బాధ్యత మరింత పెరిగిందని గ్రహించి… రోజూ వేల మందికి ఆహార పొట్లాలనీ, మాస్కులనీ అందించాడు. ఇంత సేవ చేయడానికి ప్రేరణ ఏమిటి అని అడిగితే ‘మనిషికి సేవ చేస్తే దేవుడికి సేవ చేసినట్టే. మానవత్వమే అన్నింటికంటే గొప్ప చదువు’ అని గ్రహించడమే నా స్ఫూర్తి అని చెబుతాడు.

#azharmaqsusi #hungerhasnoreligion #commonwealthaward #touchalife #talradio #talfb

దిలీప్‌ కుమార్‌ ఇక లేరు… తన జీవిత పాఠాలు ఉన్నాయి

1922లో దిలీప్‌ కుమార్‌ పాకిస్తాన్‌ లో పుట్టారు. దేశవిభజన తర్వాత ఇండియాలో స్థిరపడాలని నిర్ణయించుకుంది వాళ్ల కుటుంబం. దిలీప్‌ కుమార్‌ తండ్రి ఓ పండ్ల వ్యాపారి. మంచి ఆస్తులే ఉన్నాయి. కానీ ఎందుకనో తండ్రీ కొడుకుల మధ్య అంతగా పొసిగేది కాదు. 12 మంది పిల్లలున్న పెద్ద కుటుంబంలో వారి మధ్య సఖ్యత సాధ్యం కాలేదు. అలా ఓసారి తండ్రితో గొడవపడిన దిలీప్‌ ఇల్లు వదిలి పారిపోయాడు. చిన్నచిన్న ఉద్యోగాలు చేసుకుంటూ చాలా రోజులు దేశదిమ్మరిలా తిరిగాడు.

దిలీప్‌ ఓరోజు అనుకోకుండా ముంబైలోని ‘బాంబే టాకీస్‌’ స్టూడియోలో అడుగుపెట్టాడు. అక్కడ తనని చూసిన దేవికా రాణి అనే హీరోయిన్‌, సినిమాల్లో ప్రయత్నించమని సూచించింది. ‘నేను సినిమాల్లో నటించడం ఏమిటి?’ అనుకోలేదు దిలీప్‌. దాన్ని ఓ మంచి అవకాశంగా భావించాడు. నటనలో తనకంటూ ఒక సొంత శైలితో దర్శకులను మెప్పించే ప్రయత్నం చేశాడు. అలా 1944లో ‘జ్వర్‌ భటా’ అనే సినిమా వచ్చింది. కానీ దాన్ని ఎవరూ పట్టించుకోలేదు. అయినా దిలీప్‌ పట్టు విడవలేదు. హిట్‌ కొట్టే దాకా ప్రయత్నిస్తూనే వచ్చాడు. బాలీవుడ్‌ సూపర్‌ స్టార్‌ గా మారిపోయాడు.

దిలీప్‌ యాక్టింగ్‌ అప్పటి నటులకు పూర్తి భిన్నంగా సహజంగా ఉండేది. అందుకనే సత్యజిత్‌ రే లాంటి దర్శకులు కూడా తనని అతి పెద్ద స్టార్‌ అంటూ మెచ్చుకునేవాళ్లు. ఆ ప్రశంసలతో పాటే అవకాశాలు కూడా వచ్చి పడేవి. బాలీవుడ్‌ లో లక్షరూపాయల పారితోషికం తీసుకున్న తొలి నటుడిగా నిలిచాడు దిలీప్‌.

అలాగని తన కెరీర్‌ ఏమీ దూసుకుపోలేదు. ఎప్పటికప్పుడు తీవ్రమైన పరాజయాలు పలకరించేవి. అయితేనేం! ఇక దిలీప్‌ పని అయిపోయింది అనుకున్న ప్రతిసారీ తన సత్తా చాటుకునేవాడు. అయిదు దశాబ్దాలుగా పడుతూ లేస్తూ తను గొప్ప నటుడినని నిరూపించుకుంటూనే ఉన్నాడు. అందుకనే ఓ వంద సినిమాలు కూడా దాటని దిలీప్‌ కెరీర్‌ లో దేవదాస్‌, ముగలే ఆజమ్‌, గంగా జమునా, సౌదాగర్‌… లాంటి క్లాసిక్స్‌ ఎన్నో ఉండిపోయాయి. ఒకసారి ఏకంగా అయిదేళ్లు బ్రేక్‌ తీసుకుని మరీ సూపర్‌ హిట్‌ కొట్టారు దిలీప్‌.

ఏ అనుభవం, నేపధ్యం లేని దిలీప్‌ అంత గొప్ప నటుడు ఎలా అయ్యాడు? కారణం ఒకటే! తను చేసే పనిలో ఒదిగిపోయేవాడు. ట్రాజెడీ సినిమాల్లో తను ఎంతగా లీనమైపోయేవాడంటే… ఓసారి ఏకంగా డిప్రెషన్లోకి జారిపోయారట. దాంతో ఇక మీదట అలాంటి పాత్రలు చేయవద్దంటూ వైద్యులు సూచించాల్సి వచ్చింది. దిలీప్‌ తను మాత్రమే ఎదిగితే సరిపోతుంది అనుకోలేదు. కాదర్‌ ఖాన్‌ లాంటి ఎంతోమంది నటులను ప్రోత్సహించారు, సేవ కోసం ఎక్కడ కార్యక్రమం జరిగినా అందులో ముందుండేవారు. వ్యక్తిగత జీవితంలో ఎన్ని ఒడిదుడుకులు వచ్చినా… అన్నీ తట్టుకున్నారు.

దిలీప్‌ కుమార్‌ ఇక లేరు. ఆయన ట్రాజెడీ సినిమాలు ఇప్పటి తరానికి నప్పకపోవచ్చు. కానీ అవకాశాన్ని అందిపుచ్చుకోవడంలో, పరాజయాలని దాటి తనని తాను నిరూపించుకోవడంలో ఎప్పటికీ తన జీవితం ఓ వ్యక్తిత్వ వికాస సూత్రమే!

#dileepkumar #talradio #touchalife #talfb #talstories

యూనివర్శిటీ సెక్యూరిటీ… అక్కడే విద్యార్థిగా మారాడు

జవహర్‌ లాల్‌ నెహ్రూ యూనివర్శిటీ… దేశంలోనే ప్రతిష్టాత్మక విద్యాసంస్థల్లో ఒకటి. అక్కడ సెక్యూరిటీ గార్డ్ గా పనిచేసేవాడు రాజ్మల్‌ మీనా! తన వయసు 33 ఏళ్లు. పెళ్లయింది. ముగ్గురు పిల్లలు కూడా. తన జీతమే ఆ కుటుంబానికి ఆధారం. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో భవిష్యత్‌ గురించి కలలు కనడం కష్టమే. ఉన్నదానిలో ఎలా సర్దుకుపోవాలనేదే సమస్య. కానీ రోజూ తన కళ్ల ముందు నుంచి వెళ్లే వందలమంది విద్యార్థులను చూసిన రాజ్మల్‌ కు… తన గతం గుర్తుకొచ్చేది.

రాజస్థాన్‌ లోని ఓ మారుమూల గ్రామంలో పుట్టిన రాజ్మల్‌ కి చదువంటే చాలా ఇష్టం. క్లాసులో ఎప్పుడూ తనే ఫస్ట్‌ వచ్చేవాడు. ఇంటర్మీడియట్‌ లోనూ మంచి మార్కులు సాధించాడు. డిగ్రీ చేయాలనేది తన కలగా ఉండేది. పేదరికంతో అది సాధ్యం కాలేదు. తండ్రికి ఉన్న అప్పుల భారాన్ని తలకెత్తుకోవాల్సిన పరిస్థితి వచ్చింది. కొన్నాళ్లు రోజువారీ కూలీగా పనిచేశాడు. ఆ డబ్బులు కూడా చాలకపోవడంతో… దిల్లీకి వచ్చాడు. 2014లో యూనివర్శిటీ దగ్గర సెక్యూరిటీ గార్డుగా చేరాడు. చదువు మీద ప్రేమతో కరస్పాండెన్స్‌ ద్వారా డిగ్రీ పూర్తిచేశాడు. అయినా ఏదో వెలితి. ఓ పెద్ద కాలేజీలోకి పుస్తకాలు పట్టుకుని అడుగుపెట్టాలనే తన ఆశ నెరవేరనేలేదు. తనకి ఇష్టమైన రష్యన్‌ భాష నేర్చుకోవాలనే తన కోరిక తీరనేలేదు. రష్యన్‌ భాషలో డిగ్రీ చేసి ఆ దేశానికి వెళ్లాలనేది తన లక్ష్యం.

చదువు ఉద్యోగానికి అర్హత మాత్రమే కాదు, అది పేరు పక్కన హోదా మాత్రమే కాదు… ఆత్మవిశ్వాసానికి తోడయ్యే ఆయుధం. నచ్చిన విషయం మీద పట్టు సాధించి పెట్టే పరికరం. ఆ విషయం రాజ్మల్‌ కు బాగా తెలుసు. అందుకే తను చదివే విశ్వవిద్యాలయంలోనే రష్యన్‌ భాషలో డిగ్రీ చేయాలనుకున్నాడు. దానికి జరిగే ప్రవేశ పరీక్ష చాలా కష్టంగా ఉంటుందని తెలుసు. అందుకనే డ్యూటీ పూర్తయ్యాక గంటల తరబడి పుస్తకాలు చదివేవాడు. కాలేజీ విద్యార్థులు ఇచ్చే పేపర్లు, పుస్తకాలతోనే నెట్టుకొచ్చేవాడు. చివరికి తను అనుకున్నది సాధించాడు. పరీక్షలో నెగ్గాడు. తను సెక్యూరిటీ గార్డుగా పనిచేసిన చోటే విద్యార్థిగా అడుగుపెట్టాడు. అనుమానం లేదు… తను త్వరలోనే రష్యాకి కూడా వెళ్తాడు. ఎందుకు వెళ్లలేడు. సాధించలేని లక్ష్యం అంటూ ఉంటుందా! ఆ పట్టుదల ముందు ఏ పరిస్థితులైనా నిలవగలవా?

#talradio #touchalife #talfb #rajmalmeena